Verslag van 31 oktober.

Dag allemaal,

Jammer, gisteren is het niet gelukt. Er was een internetloods, maar toen we terugkwamen was deze gesloten.
Dus...
de 31ste zijn we vertrokken richting Bhumibol stuw. Dat was moeilijk te vinden. We hadden dit keer de verwijzing via de grote weg gevolgd, beter was onze eigen kaart geweest.
Maar goed, eindelijk aangekomen was er niet veel te zien vanwege de lage waterstand. Dus na veel omzwervingen en ruim anderhalf uur later waren we weer in Tak, ons vertrekpunt.
Toen maar via een grotere weg naar de grens met Myarmar gereden. Bij de friendship bridge in Mae Sot (de brug kun je overlopen naar de grens zelf, maar verder mag niet)gestopt en wat rondgesnuffeld. Veel mensen gaan toch op en neer op zo'n dag. Je ziet van alles, op de laadbak van een vrachtauto, met de boxen op de cabine, stond een popband te spelen. Klonk aardig.
Vervolgens langs de grens naar het noorden gereden. Koos had steeds al verwijzingen naar hot springs gezien. Je gaat je daar dan een voorstelling van maken. Maar als je het dan ziet....
een klein straaltje warm water, waarbij we echt twijfelen aan het natuurlijke element. Evenals het mineraalbad, het zout lag nog duidelijk op de grond en er was niets te zien van bronnen. Maar dus gezien en we krijgen nog herkansingen.
Onze weg vervolgend bekroop mij het gevoel dat een slaapplaats weleens moeilijk kon worden. De weg werd slechter en de dorpen kleiner en minder. Wat we wel zagen waren een aantal bergvolken, levend in kolonies. Kilometers lang soms. Wat daarbij opviel waren de vele mensen aan de kant van de weg welke eten aan het zoeken waren. Of kinderen die van school kwamen.
Huizen of te wel krotten opgebouwd uit bamboe stokken, gedroogde bananen bladeren en opgevuld met oude kleren. Fantastisch om te zien. Mensen waren erg vriendelijk, groeten en kinderen zwaaien. Als de mogelijkheid zich voordoet willen we graag een kijkje binnen nemen. We hadden tegen vieren besloten om het eerste het beste guesthouse, hotel of wat dan ook maar te pakken. Want verder gaan naar de eerstvolgendne grote plek was nogeens 180 km.
We hebben toen vrij snel onderdak gevonden, gelukkig maar.
Straks verder met vandaag.

Groetjes,
Henny en Koos