Een enerverende tocht.
Door: Heko
Blijf op de hoogte en volg Heko
01 November 2007 | Thailand, Bangkok
Dag allemaal op donderdag 1 november (dat voor ons eigen tijdsbesef).
Vandaag van start voor een tocht van ruim 180 km. Zeer afwisselende omgeving, nog veel bergvolkeren gezien. Echter deze waren iets minder vriendelijk van uitzien, dus voor ons aanleiding om niets te vragen. Uiteindelijk ben je te gast hier, of niet dan.
Onderweg eerst een grot bekeken (de rivier stroomt er doorheen). Deze grot was aan het eind van de bergweg en aan het eindpunt van Thailnad, tenminste hier. De berg is de grens met Myanmar. De laatste 70 km van deze weg naar ons einddoel voor vandaag ging recht naar boven, noordelijk. Dit was een traject, ongelooflijk. Zeer, zeer slechte weg, soms zo breed als 1 rijbaan. Nu was dat niet zo erg, want we waren vaak alleen op pad. Bij Sop Moei zijn we het nationale park ingegaan. Dit park ligt aan de rivier, 3 km. van de weg. Wat een nachtmerrie. Slechte weg, heuvel op. Geen terugkeer mogelijkheid. Er blijkt in de afgelopen periode veel water gevallen te zijn, want er zijn nogal wat dwarsstroompjes over ons pad. Maar dat ging nog. Maar op een gegeven moment komen we bij een stuk weggeslagen weg, met afgrond naar de rivier. Dit stuk was wat verhard met zakken met gruis en daarnaast vette grond (zo iets als klei).
We zijn er al hortend en stotend overheen gekomen, maar dan begint het trauma (bij mij).
Spaans benauwd had ik het (Koos ook maar merkbaar minder). Vanaf dat moment heb ik niet veel meer van de omgeving gezien, beetje teveel angst. Dat werkte Koos natuurlijk ook op de zenuwen. Het park was rustig en voor zover ik kon zien mooi, echter ik was teveel met de terugweg bezig.
Gespannen en met klamme handen komen we bij de plek, nu eerst eens rustig kijken voordat we verder banjeren. Ik heb wat zakken gruis weggehaald, zodat het stuk wat vlakker werd en Koos alleen laten rijden. Ben maar gaan lopen, paniekzaaier he.
Achteraf weer paniek om niks, want nu ging het vlekkeloos. Verder onderweg nog over een noodbrug gekomen, de vaste betonbrug was weggeslagen door de modderstroom.
Dichter bij de bewoonde wereld, want het was echt rimboe waar we zaten, komen de dorpen weer in zicht en ook weer de beschaving.
In Mae Sariang een hotel genomen aan de rivier. Vandaag hebben we heel wat moeite moeten doen om te internetten, we hebben 4 gelegenheden gehad, alle alleen voor Thailand. Maar voordat je dat in de gaten hebt.........
Nu dus gelukt, gelukkig maar, anders raak je zo achter.
Hopelijk dus tot morgen.
Een lieve groet voor iedereen en doeg.
Koos en Henny
Vandaag van start voor een tocht van ruim 180 km. Zeer afwisselende omgeving, nog veel bergvolkeren gezien. Echter deze waren iets minder vriendelijk van uitzien, dus voor ons aanleiding om niets te vragen. Uiteindelijk ben je te gast hier, of niet dan.
Onderweg eerst een grot bekeken (de rivier stroomt er doorheen). Deze grot was aan het eind van de bergweg en aan het eindpunt van Thailnad, tenminste hier. De berg is de grens met Myanmar. De laatste 70 km van deze weg naar ons einddoel voor vandaag ging recht naar boven, noordelijk. Dit was een traject, ongelooflijk. Zeer, zeer slechte weg, soms zo breed als 1 rijbaan. Nu was dat niet zo erg, want we waren vaak alleen op pad. Bij Sop Moei zijn we het nationale park ingegaan. Dit park ligt aan de rivier, 3 km. van de weg. Wat een nachtmerrie. Slechte weg, heuvel op. Geen terugkeer mogelijkheid. Er blijkt in de afgelopen periode veel water gevallen te zijn, want er zijn nogal wat dwarsstroompjes over ons pad. Maar dat ging nog. Maar op een gegeven moment komen we bij een stuk weggeslagen weg, met afgrond naar de rivier. Dit stuk was wat verhard met zakken met gruis en daarnaast vette grond (zo iets als klei).
We zijn er al hortend en stotend overheen gekomen, maar dan begint het trauma (bij mij).
Spaans benauwd had ik het (Koos ook maar merkbaar minder). Vanaf dat moment heb ik niet veel meer van de omgeving gezien, beetje teveel angst. Dat werkte Koos natuurlijk ook op de zenuwen. Het park was rustig en voor zover ik kon zien mooi, echter ik was teveel met de terugweg bezig.
Gespannen en met klamme handen komen we bij de plek, nu eerst eens rustig kijken voordat we verder banjeren. Ik heb wat zakken gruis weggehaald, zodat het stuk wat vlakker werd en Koos alleen laten rijden. Ben maar gaan lopen, paniekzaaier he.
Achteraf weer paniek om niks, want nu ging het vlekkeloos. Verder onderweg nog over een noodbrug gekomen, de vaste betonbrug was weggeslagen door de modderstroom.
Dichter bij de bewoonde wereld, want het was echt rimboe waar we zaten, komen de dorpen weer in zicht en ook weer de beschaving.
In Mae Sariang een hotel genomen aan de rivier. Vandaag hebben we heel wat moeite moeten doen om te internetten, we hebben 4 gelegenheden gehad, alle alleen voor Thailand. Maar voordat je dat in de gaten hebt.........
Nu dus gelukt, gelukkig maar, anders raak je zo achter.
Hopelijk dus tot morgen.
Een lieve groet voor iedereen en doeg.
Koos en Henny
-
01 November 2007 - 13:45
Piet & Janny:
Jongens, wat een belevenissen allemaal. Doen jullie vooral voorzichtig?
liefs
JanPie -
01 November 2007 - 14:14
De Noordhollanders:
Hoi Koos en Henny,
Wat een dag zeg. Ik zat op het puntje van mijn stoel, toen ik jullie verhaal las. Je kunt bijna niet geloven dat jullie het allemaal echt meemaken? jullie zelf wel hopelijk, het lijkt wel een film. Wat een mooie foto's hebben jullie gemaakt, net een sprookje.
Kom even rustig bij van dit wilde avontuur vandaag.
Wij genieten vandaag van een mooie herfstdag. Groetjes Amal en Bianca en dikke knuffel van Ilya. -
01 November 2007 - 16:53
Marjan:
Hallo Lieverds
Als ik het lees word ik al raar van binnen,wat een avontuur en ik vind het niet gek als je lichtelijk in paniek raakt als je zoiets tegenkomt onderweg maar gelukkig zijn jullie heelhuids teruggekeerd!
En natuurlijk is Koos je rots in de branding!!
Fijn weer even wat te horen want je raakt toch gewend aan jullie berichtjes en ik kijk er zeker elke keer weer naar uit
xx
EdMar -
01 November 2007 - 19:01
Aliehut:
Ja ietsje eerder dan je gewent bent, jaaaa ik was enigszins ongerust en als ik die wilde avonturen lees dan had ik nog gelijk ook!!
't Was niets voor mij, ik was ook gaan lopen. Maar een nachtje slapen en dan weer fris op pad. Heb vertrouwen dan komt het goed, beetje pep talk helpt altijd he ?. Kus Alie -
01 November 2007 - 21:55
Gerard En Hennie:
Hoi in paniek raken zou dat een kwaal van Hennie's zijn?? Ben nml ook al eens in paniek de auto uitgevlucht(Gerard moest maar alleen verder gaan)Verder genieten we erg van jullie reis verhalen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
