De tweede etappe.

Dag allemaal,

Vandaag een reis (race)dag.
In de Tour noemt men dit een rustdag met verplaatsing. We hebben gekozen voor een goede weg, alhoewel op sommige plaatsen blijkt het net een postzegel te zijn.
Alleen een gedeelte hebben we al gereden op weg naar het noorden. Ach, voor ons is alles weer nieuw, alleen zijn we nu wat meer gewend in en van Thailand en niet meer zo verbaasd over wat we zien.
De Thai rijdt trouwens op geheel eigen wijze, maar voor ons is dat inmiddels ook geheel duidelijk. Links blijven rijden omdat de weg beter is. Toeteren doet ie echter niet, dat is heel fijn.
Geen drukte. We zijn om 8 uur vertrokken en om ruim 11.30 uur zat er al 350 km. op.
Een racedag. Want.......weer met een nieuwe ervaring. Onderweg hebben we al veel politie posten gezien, zomaar midden op de weg. Ik moet nog even vertellen dat de meeste auto's getint glas hebben, juist ja wij dus niet. Dat houdt in dat men ons van verre als bleekscheet al ziet zitten. Tot nog toe mochten we altijd doorrijden. Alleen vanmorgen niet, we zeggen nog: "als we dichterbij komen..." Maar nee hoor, stoppen en raam open. Vervolgens blijkt dat iedereen dan weer zijn eigen gedachten heeft. We kregen een klembord voor de neus waarop 127 stond. Ik denk wij worden op loting eruit gehaald voor controle (slaat nergens op). Koos had meteen in de gaten dat we te hard gereden hadden. 120 Was de limiet. Het liep met een sisser af, boven verwachting.
In Tak hebben we even gepauzeerd, gepind (dat moet soms toch) en eten gekocht. Ja deze keer aan de kant van de weg. Kip (Koos zijn pollo), een satehstokje en een
stokje met ballen om te proeven. En rijst erbij. De kip wordt in stukken gesneden, dus je ziet meteen of ie gaar is. Het blijkt wel dat naarmate je hier langer bent, je toch driester wordt. De smaak was goed.
We zijn er inmiddels ook achter wat de Thai zo ongeveer verdient. De kleine man verdient zo'n 50 euro per maand. Modaal is ongeveer 120-150 euro. Maar daar moet deze al erg hard voor werken.
Ik heb al eens eerder vermeld dat er overal zoveel personeel is. Ik moet er nu aan toevoegen dat daardoor het rendement of het resultaat beslist niet vergroot wordt.
Na ruim 550 km. en 7 uur later zijn we Chai Nat.
Let nu op:
weer was het moeilijk lezen. Nu minder lang gewacht en een politie agent aangeschoten. Sprak geen Engels maar met beide handen aan 1 oor kom je weer een heel eind. Hij stapte op de motor en heeft ons naar een hotel gebracht. Het is meer zo'n slaapschuur, maar prima onderkomen. We redden ons.
We hebben vanaf dan een vast ritueel, rusten, opfrissen, internetten en dan rondlopen en eten.
Straks weer slapen en morgen verder.

Voor jullie een prettig weekend.
Groeten en wat je nog meer wilt van
Koos en Henny.